Het was voor mij een leuke verrassing dat ik de rol van Adam toebedeeld kreeg. Hoe ervaar ik dat personage? Adam is natuurlijk meer dan een personage. Adam staat voor de hele mensheid. In al haar facetten. Lekker breed en veelomvattend dus.
In het script stelt Adam zich voor: “Ik ben Man en dit is…” Maar dan is hij al samen, of eigenlijk gesplitst in Man en Vrouw. In den beginne is de Mens/Adam alleen. Alleen, maar alomvattend: man en vrouw, goed en kwaad, uitbundig en ingetogen, naïef en wijs, jong en oud, en ga zo maar door: alles en iedereen. Maar ja, dan concludeert God: het is niet goed dat de mens alleen is. En God maakt van één mens twee mensen: man en vrouw, maar nu apart van elkaar. Daarom is Adam stapeldol op Eva: zij is een deel van hem, een deel dat ruw van hem gescheiden is. Slechts samen met haar is hij compleet.
Die twee kanten van Adam zie je terug in het script: aan de ene kant androgyn, maar aan de andere kant ook heel mannelijk. Lijkt mij leuk en uitdagend om die overgangen vorm te gaan geven: van liefdevol en zacht naar dominant en dwingend; en weer terug. Ik stel mij Adam voor als iemand die alles als nieuw ervaart, die zich enthousiast, haast kinderlijk naïef op al die nieuwe dingen stort. En die dan ook onvermijdelijk zijn neus stoot. En omdat alles ongefilterd bij hem binnenkomt loopt hij butsen en schrammen op, wanneer hij geconfronteerd wordt met pijn en moeite en met het kwaad in de wereld. Zat dat kwaad dan ook al in hemzelf, gaat hij zich afvragen. Het kost hem moeite zich dat voor te stellen, want hij ging onbevangen uit van het goede in alles en iedereen.
Henk Boswijk
Reactie plaatsen
Reacties