“Wie ben jij?” Dat is de eerste vraag die Kaïn stelt op het moment dat hij in scène 1 oog in oog komt te staan met zijn spiegelbeeld. Best heftig, als je er over na gaat denken. Stel je maar eens voor dat je in de spiegel kijkt, en eigenlijk geen idee hebt wie je daar ziet. Wat doe je dan? Wat kán je dan?
Het is de laatste jaren erg de mode om de hele dag bezig te zijn met zelfontdekking. Wie ben ik? Wat wil ik? Waar ga ik naartoe? Er verschijnen dagelijks tientallen zelfhulpboeken op de markt, geschreven door allerlei mensen die in hun leven ergens tegenaan zijn gelopen en die besloten hebben hun zoektocht naar een oplossing op papier vast te leggen. Op die manier hopen ze andere mensen die zoektocht te besparen.
Kaïn heeft die luxe niet. Als eerste moordenaar in de geschiedenis is er nog niemand die een gelijksoortige ervaring heeft en hem kan vertellen hoe hij met zichzelf in het reine kan komen. Hij zal de antwoorden zelf moeten gaan vinden. En dat doet hij. Hij gaat “terug”. Niet in afstand, maar in tijd. Maar waar moet hij zoeken?
Tijdens de musical komen we allerlei verhalen tegen die elk hun bijdrage leveren aan de zoektocht van Kaïn. In elk verhaal zit iets dat hem een stapje dichter bij het antwoord brengt. Tenminste, dat is hoe een musical werkt: iedere scène brengt het personage iets dichter bij zijn einddoel. Dat is ook lekker makkelijk voor de acteur: je weet waar je vandaan komt, je weet waar je naartoe moet, en alle scènes daartussen brengen je steeds een stapje dichterbij.
Maar zo werkt het niet voor Kaïn. Kaïn zwerft van overal naar nergens. De musical brengt ons van de instorting van de toren van Babel terug naar Adam en Eva, en via de schepping en de ark van Noach komen we weer terug bij Kaïn en Abel, en zo weer terug naar Babel. En ik moet als acteur met hem mee zwerven. Maar ook ik ben op zoek. Welke scènes spelen zich af in het verleden? Welke scènes zijn meer een ‘droombeeld’? Welke ervaringen doet Kaïn precies op tussen scène 3 (“Ik ga terug”) en scène 12 (“Ik heb gezocht en gevonden”) en welke scènes beschrijven ervaringen die hij ooit, in het verleden, al eens heeft opgedaan? De antwoorden op die vragen gaan hopelijk komen in de repetities, door het gewoon maar te beleven. Net als Kaïn. En wie weet vind ik dan ook wel wat ik zoek. Wie weet kan ik dan Kaïn in de spiegel aankijken en zeggen: “Ik ken jou…”
David Roelofs
In het najaar wil David opnieuw wat bespiegelingen over zijn rol met jullie delen.
Reactie plaatsen
Reacties