Als vrouw van Jafet ben ook ik naamloos. Niet echt van betekenis. Dus als Jafet op een goede dag thuis komt met t nieuws dat we mee gaan varen op de boot die zijn vader Noach bouwt, is dat een mededeling. Geen vraag wat ik daar van vind. Zo gaat dat al tijden en ‘t zal ook nog tijden duren voordat vrouwen daarin van betekenis worden.
Maar dat mijn mening niet gevraagd wordt, betekent niet dat ik die niet heb…
Toen Jafet de mededeling had gebracht begon mijn hoofd op volle toeren te draaien. Want zo werkt dat bij mij. Op reis met een boot! Nooit eerder heb ik dat gedaan. Wat geweldig spannend, een avontuur!
Ik besloot gelijk wat inkopen te doen. Als eerst een dagboek, want ik wilde niets vergeten van wat ik zou gaan meemaken. En hoewel Jafet zegt dat we alleen maar water zullen zien, denk ik daar ‘t mijne van. Op reis tref je toch altijd nieuwe mensen, bezoek je nieuwe plaatsen en zie je (inheemse) dieren die je misschien nog niet kent.
En ik kocht gelijk een badpak! Want natuurlijk wil ik op het dek in de zon liggen, als ik de wereld voorbij zie trekken.
Och wat zullen mijn vriendinnen jaloers zijn als ik straks bruin en vol spannende verhalen terugkeer.
Kom maar op met die reis!
Alleen dat mijn schoonmoeder ook mee is… tja helemaal perfect is t leven nooit hè?!
Diana Kneppers-Doornekamp
Reactie plaatsen
Reacties